wpisy na blogu

Tak jak mówiłam, od wczoraj weszła mi do domu ekipa od wykończeń. Nie obyło się oczywiście bez komentarzy, dotyczącychjakości robót Boba. Cóż...przyzwyczajona jestem. Musiałam jechać na budowę  w celu udokumentowania niedoróbek, zanim chłopaki zaczną to poprawiać. Dojazd kosztował mnie sporo nerwów i chyba uszkodzoną felgę, albo nie wiem co, bo przywaliłam w schowaną pod półmetrową warstwą śniegu studzienkę kanalizacyjną sąsiada.

Ale co tam!
Najważniejsze, że się robi. Hydrauliki zapraszali mnie jutro na kulminację kominka. Ogarnął mnie dziki śmiech, po czym nażyczyłam chłopakom powodzenia, ponieważ ja jutro nie będę miała czasu przysłowiowego bąka puścić. Hahaha! W tym momencie (jak pisze te słowa) przypomniała mi się anegdota...przepraszam za słownictwo... "niepuszczone bąki są niebezpieczne, ponieważ wracają w kierunku głowy i stąd biorą się posrane pomysły" ... ale to tak By The Way.
Tak więc kominek będzie się odpalał beze mnie.

A ja, korzystając z okazji cyknełam kilka fotek (telefonem!!! i o dziwo chyba lepsze niż te z aparatu)

Nasza sypialnia:

Łazienka górna:

zasypany taras:

zasypana droga z jednej strony:

zasypana droga z dugiej strony:

droga po drodze:

droga po drodze:

A tu ciekawostka, kompletnie out of topic, ale też sfotografowana dzisiaj po drodze. Włączyli nam w Szczecinie coś takiego jak System Nawigacji Miejskiej i z tego co mówili w Teleexpresie chyba, to prawdopodobnie pierwszy i jedyny jak na razie taki system w Polce. No po prostu powiem Wam.... bajka normalnie bo pokazuje gdzie się robią korki.

Powiem tak:

Jeśli ktoś mógł mieć dzis mega pecha to na stówę byłam to ja!
Jak wczesniej wspominałam, na dziś miałam zamówioną firmę przeprowadzkową. Od soboty nie robię nic, tylko pakuję manatki. Worki, woreczki, torby torebeczki, czemadany, kufry i inne sakfojaże (czy jak to tam się pisze), tak by chata została czysta i nie było problemu z wyniesieniem pustych mebli.
Nastała godzina zero, czyli 10 rano....czekam, czekam... o 10.15 telefon z firmy, że ..."pani! zakopalim sie, damy rady wjechać na osiedle!" No wiec tłumacze ludziom, jak mają od drugiej strony wjechac pod mój blok. Pół godziny...czekam... czekam... nastała 11-sta i znów telefon: "- pani, jesteśmy 200m od pani klatki i ani w te ani we wte! I w tym momencie słowa "pochwały" należą się i szczecińskieu zarządowi dróg i oczywiście Szczecińskiej Spółdzielni Mieszkaniowej za totalną ignorancję mieszkańców, ich czasu, nóg i ich samochodów! No to co sie dziś działo to jakaś istna paranoja! Fakt, wczoraj przez cały dzień i całą noc padał śnieg. Napadało tego chyba ze 30 cm. No ale ja się pytam - A co to? Czary? W grudniu śnieg? No zjawisko para-wręcz-normalne! Suuuuuchajcie! Na moim osiedlu nic! Zero jakiegoś pługa, piaskarki czy czegokolwiek!
W każdym razie nastała godzina 11.30 i panowie "przeprowadzkowie dzwonią, że nie dadzą rady. Bo jeśli nawet wykopią się spod śniegu i zjada pod mój blok, to ni chu chu nie dadzą rady podjechać pod sam krawężnik, a potem pod górkę, jak już będą załadowani, to na 100% nie wyjadą. Kazali dzwonić do zaznajomionej firmy, przeprosili jak najmocniej (no cóż, w sumie nie ich wina).
No więc zadzwoniłam... firma droższa... i terminów na dzisiaj brak. Najwcześniej na srodę! Trudno się mówi. Poczekamy do środy.

Jak słysze tekst "znów zima zaskoczyła drogowców to normalnie rzygać mi sie chce! Jakoś niektórzy mogą! Przykład? Dzwoni do mnie dziś kolega, który ma mieszkanie na tym samym osiedlu, na którym kupujemy kawalerkę mojej mamie. Żeby było smiesznie jest to normalna spółdzielnia mieszkaniowa. No i kolega mówi mi, że już wczoraj o 21.00 jeździł sobie po osiedlu traktorek z pługiem i czyścił ze śniegu wszystkie parkingi, chodniki i podjazdy garażowe. Można? Można!

Abstrachując od zimy i odśnieżania dadam... tak na marginesie... tak a'propos przeprowadzki... tak a'propos pecha, że od wczoraj moja córka leży pod pierzyną z gorączką prawie 40 stopni...

Jeśli dalej tak pójdzie, jak przez kilka ostatnich dni, to istnieje kilka opcji:
- albo dostanę zawału, spowodowanego ciąglym stresem
- albo trzaśnie mi kręgosłup i wszystkie stawy
- albo wyląduję na Broniewskiego (w Szczecinie to szpital dla niepełnosprytnych umysłowo)
- albo nakryję łeb poduszką i będę czekac na cud, w nadziei aż sprawy staną się same, bez mojego udziału
- w ostateczności mogę tez spróbować się sklonować, ale kurde mol, mam tylko jeden samochód, więc moje klony i tak niczego nie załatwią.

Powiem Wam tak - przenosiny do mieszkań, w których albo nikt nie mieszkał, albo miał w dupie sprzątanie, to istna masakra w ciapki!

Przykład pierwszy - moja mama. Przenosi się do swojego brata, wiecznego kawalera, który od śmierci babci mieszka sam w dość dużym szeregowcu. Póki babcia żyła dom jakoś wyglądał. Natomiast po jej odejściu (cztery lata temu) wujek wykazuje totalny "tumiwisizm i tammistoizm" we własściwie każdej dziedzinie życia, wiec w sprzataniu domu tym bardziej. Skłamałabym mówiąc, że jest bałaganiarzem. No bo nie jest. Ale co z tego, jesli meble, podłogi, dywany i inne kąty nie widziały szmaty i odkurzacza od kilku miesięcy, a może nawet lat!!! Nie chce mi się tego opisywać - niech wyobrażnia działa. W każdym razie moja mama, z pomocą swojej siostry sprzatały to wszystko od dwóch tygodni.

Przykład drugi - ja. Wynoszę się do mieszkania, które opuścili moi tesciowie jakieś 7 lat temu. Potem przez jakiś mieszkała tam siostra mojego męża, którą Pan Bóg stworzył chyba do innych celów, mniej przyziemnych niż trzymanie porządku wokół siebie. Młoda parę lat temu wyprowadziła się za granicę i zostawiła mieszkanie tak jak stało, z ciuchami, kosmetykami, ziemniaczkami i inna musztardą w szafkach! Żeby tego było mało, teściu zrobił sobie tam składzik do trzymania wszystkich  niepotrzebnych, tudzież sezonowo nieużywanych rzeczy.  No kosmos mówię Wam! Najpierw trzeba było to wszystko odgruzować. Nie do ogarnięcia jest ilość worów, które poszły w smietnik! Potem wszystko pomyć, poodkurzać. No bo przecież jak ja miałabym w czyms takim funkcjonować?

Powiem, że ja też byłam straszną balaganiarą. Z resztą jestem do taj pory, aczkolwiek bałagan nie przeszkadza mi tylko do czasu. Nie wiem czy człowiek do pewnych rzeczy dorasta, czy jak? Nienawidzę składowania gratów i rupieci! Szafę ciuchową przeglądam co kilka miesięcy i jeśli nie miałam czegoś na tyłku dłużej niż rok -  to albo oddaję, albo idzie w śmietnik. Rzeczy córki też pozbywam się w miarę na bieżąco bo rośnie skubana za szybko i  jej ciuchy i buty by mnie przygniotły! Nie cierpię też tzw. "durnostojek" - świeczniczków, dzbanuszków, rameczek itp. Mam tylko takie, które sa niezbędne, albo dodają mieszkaniu uroku (no dobra, wiem, niektórzy twierdzą, że milion dzbanuszków "włoclawków" też może nadać uroku). Jeśli chodzi o rzeczy pamiątkowe lub sentymentalne, to mamy z mężem i corką takie swoje specjalne kartony, gdzie trzymamy takie rzeczy. Na dokumenty i papiery tez mam specjalne segregatory. Owszem - często bajzel "robi się sam" ale jak nadchodzi moment - wszystko ląduje na sobie przeznaczonym miejscu. Ja po prostu lubię wiedzieć gdzie co mam.

Reasumując (matko! ale się rozpisałam!). Doprowadziłyśmy dziś (z pomoca mojej mamy) mieszkanie teściów do takiego stanu, że będzie tam można zamieszkać i poupychać nasze rzeczy. Dziesiątki szafek i szafeczek poodkurzane, rzeczy poprzeglądane, koce poprane, szkło i gary pomyte. Na marginesie - jak się tylko wprowadzę, od razu kupuję zmywarkę, bo przez ponad 10 lat przyzwyczaiła się dupa do luksusu! Nie wspomnę o kilkudziesięciu kartonach z naszymi bambetlami, które przez kilka dni tam zwoziłam. 
Jutro pakuję resztę rzeczy i rozwozimy w trzy miejsca, a w poniedziałek firma przeprowadzkowa zabiera "gabaryty"

To tyle...i chyba mimo wczesnej pory idę spać!

...bez zbędnych wstepów...

SPRZEDAŁAM CHATĘ....... TADAAAAAAAAMMMM!!!!!

W sensie - sprzedałam! Żadna obietnica kupna, żadna umowa przedwstępna! Wczoraj został podpisany akt notarialny sprzedaży mieszkania. I do tej pory nie mogę w to uwierzyć! Zajęło to ponad pół roku, w międzyczasie kilka razy obniżałam cenę, ale w końcu się udało. A że mieszkaliśmy sobie na kupie - ja, mąż, córka i moja mama, to teraz trzeba to towarzystwo jakoś rozparcelować. My kupiliśmy dom. Mamie już parę miesięcy temu zarezerwowaliśmy piękną kawalerkę od dewelopera. A że ani jedno ani drugie nie jest jeszcze gotowe, a chata sprzedana, trza gdzieś mieszkać tymczasowo. Tym bardziej, że w umowie mamy zapis, że do 14 grudnia musimy się wynieść.
No więc:
Ja z córką (no bo Rafał do lutego wyjechany) przenoszę się do starego mieszkania teściów. Moja mama idzie do swojego brata. No to wybraźcie sobie teraz nasze przenosiny! Trzeba się rozlokować właściwie na trzy miejsca, żeby bez sensu nie wozić gratów dwa razy. Mamę z wszystkimi jej rzeczami do rodziny, nasze najpotrzebniejsze rzeczy do mieszkania w którym mam nadzieję pozostać tylko jakieś 3 miesiące, a resztę do nowego domu, w którym panuje póki co totalna rozpierducha!
Firmę przeprowadzkową miałam zamówioną na jutro (znaczy na dzisiaj właściwie, bo juz prawie 1-sza w nocy), ale stwierdziłam, że fizycznie nie damy rady, więc przełożyłam na poniedziałek. Ile gratów jest w domu, to sobie człowiek nie wyobraża, do czasu jak nie musi tego spakować i powywozić! Tym bardziej, że co innego wyprowadzać się powoli, stopniowo, a co innego w kilka dni wynieść się raz na zawsze i do końca!
Nie wyrabiam, po prostu nie wyrabiam! fdlaczego doba nie ma przynajmniej 36 godzin?! Dlaczego takie kwiatki dzieją sie jak chłopa na miejscu brak?! Parszywa złośliwość losu! A do tego jeszcze praca i zbliżająca się sesja na uczelni....po prostu masakra!

Ale reasumując jest git!
We wtorek wchodzi mi na dom ekipa od wykończeń! 

Suchajcie ludziska! ...znaczy czytajcie.

Od przynajmniej dwóch dni wiem, że na budowę przyjechał kominek. Jako, że cierpię na chroniczny brak czasu na cokolwiek, dopiero dzisiaj pojechałam do domku.... Matko z ojcem, z jakiegobądź kościoła!!!! Jak zobaczyłam, to myślałam, że klęknę i zacznę się do niego modlić! (choć tak na marginesie jestem Pierwszy Ancychryst Rzeczypospolitej!). 
Nawet w katalogu ta Lechma nie wyglądała tak swietnie! Kosztowała majątek...ale chyba było warto. Czysta, prosta forma, pozbawiona ozdobników, pasująca do mojej koncepcji wystroju wnętrza.

A oto i ona:
(sorki za jakośc zdjęć, ale robię je takim padłem, że szkoda gadać)

poniżej dokładnie widać, że jest to szyba jednolita, gięta, bez szprosa, a do tego z czarnymi ( a nie chromowanymi) okuciami:

dojechała tez stacja uzdatniania wody:

no a tak wyglada zasobnik do wody, 150l, niezbędny przy kominku z płaszczem wodnym:

A jutro (jak wygospodaruję chwile czasu) będzie wpis o tym, dlaczego nie mam czasu i co się dzieje w naszym życiu.
Pozdrowionka dla wszystkim moich czytaczy!